Kunstenaar Kees Bierman is op diverse manieren betrokken bij onze expositie Kunstdier. Hij bedacht het concept voor de expositie en nodigde hij collega’s uit om hun eigen kunstdieren te tonen. Bovendien zijn er kunstwerken van hem te zien, waaronder een die hij speciaal voor de expositie maakte. Galerie-assistent Maarten Buser hield een interview met hem.
Hoe kwam u op het idee voor de expositie?
‘Ik was op bezoek bij Enny en Frans Verhey, en toen kwam ter sprake dat in veel kunst dieren een rol spelen. Toen kwamen we op het idee om daar een expositie aan te wijden. Ook kreeg ik direct zelf een idee voor een kunstwerk: een gewei, als een jachttrofee.’
Het kunstwerk in kwestie is ook te zien tijdens de expositie. Hoe heeft u het gemaakt?
‘Van een boswachter kreeg ik een schedel van een hert. Ook kreeg ik een gewei. Daardoor kon ik de vorm van de kop en de vertakkingen van het gewei bestuderen. Als materiaal heb ik ijzerdraad gebruikt, dat ik aan elkaar heb gesoldeerd. Dat is vrij arbeidsintensief, want je moet stukje bij beetje aan elkaar solderen. Als het niet helemaal “lekker loopt”, moet je het bovendien de draden weer losmaken om ze te veranderen. Daardoor doe je er vrij lang over. Het voordeel is wel dat je door werken met ijzerdraad snel ziet wat het kunstwerk gaat worden, en dat je dus veranderingen aan kunt brengen.’
Hoe is de lijst van twaalf deelnemende namen tot stand gekomen?
‘Er komen altijd wel namen bovendrijven. Ik kijk goed rond, doe regelmatig mee aan groepsexposities waardoor mijn netwerk groter wordt, en ken natuurlijk veel kunstenaars uit mijn woonplaats Haarlem. Alet Pilon en Caroline de Bruijn bijvoorbeeld zijn ook Haarlemmers. Ook hoor ik natuurlijk het een en ander over andere kunstenaars. Zo kende ik Paul de Reus en Alphons ter Avest nog niet persoonlijk, maar ik vind hun werk goed bij de expositie passen.’
Tot slot: waar komt de opvallende naam vandaan?
‘Kunstdier was aanvankelijk de werktitel, die we zouden vervangen door een betere tentoonstellingsnaam. Die kwam er niet, want Kunstdier is een spontane titel en vat bovendien goed samen waar de expositie over gaat.’
