Na twee succesvolle Herfstsalons in eerdere jaren, organiseert galerie Espace Enny dit jaar een Wintersalon. Het recept is hetzelfde: een mix van vertrouwde en nieuwe kunstenaars. We hopen u terug te zien tijdens de opening op zondag 5 januari, vanaf 15.00 uur. Dan zijn ook de kunstenaars aanwezig, om desgewenst met u in gesprek te gaan over hun werk, en om gezamenlijk te toasten op het nieuwe jaar.
Deelnemende kunstenaars
Erna Anema, Cornelia Bruinewoud, Maria Hees, Sibyl Heijnen, Jan Willem Henssen, Jeroen van Herten, Ben Oldenhof, Erik Oldenhof, Marijke van Oppen.
Activiteiten rondom Wintersalon
Omdat het geen gewone expositie betreft, maar een salon, zijn er gedurende de looptijd diverse activiteiten. Denk aan de inmiddels beroemde zondagochtendgesprekken. We sluiten de tentoonstelling op 9 februari 5 januari af met een feestelijke terugblik.
Drie Wintersalon-tips
Natuurlijk zijn alle kunstenaars en kunstwerken tijdens de Wintersalon bijzonder, maar we geven u vast drie tips, om de voorpret te bevorderen:
Tip 1: de Berlijnse Tekeningen van Erik Oldenhof
Erik Oldenhof kent u wellicht nog van onze eerdere tentoonstellingen, zoals Denkend aan Holland. Tijdens de Wintersalon laten we bijzonder werk van hem zien: uit de serie Berlijnse Tekeningen, gemaakt tussen 2018 en 2023, in zijn Berlijnse atelier. Hiervoor beperkte hij zich tot A3-papier, Oost-Indische inkt, penselen en inktstiften. Daarmee kon hij echter alsnog alle kanten op.
Tip 2: de morene gaten van Erna Anema
Erna Anema is een nieuw gezicht voor de galerie. Ze wordt gefascineerd door de eindeloze vormen die je in de natuur kunt aantreffen. Bij nadere inspectie geven haar kunstwerken hun inspiratiebronnen bloot: landschappen, wolken, rotsen, water en ijs, gletsjers. Daar waar kleuren onderling meer verschillen dan overeenkomen, ontstaat een grens. In Espace Enny toont ze schilderijen van morene gaten: opeenhopingen van puin en ijs die zich onderaan de gletsjers bevinden.
Tip 3: de sobere levendigheid van Marijke van Oppen
Ook niet eerder bij Espace Enny te zien geweest: de ogenschijnlijk sobere kunstwerken van Marijke van Oppen. Als u goed kijkt, komen hun oppervlaktes echt tot leven: de oneffenheden, de prikkelende aanwezigheid van de menselijke hand, de aandacht voor details en verschillende materialen. Van Oppen gebruikt hiervoor boekomslagen en linnengoed.
••••••••••
De kunstenaars
Op het eerste oog maakt Erna Anema abstracte schilderijen. Ze wordt echter gefascineerd door de eindeloze vormen die je in de natuur kunt aantreffen. Bij nadere inspectie geven haar kunstwerken hun inspiratiebronnen bloot: landschappen, wolken, rotsen, water en ijs, gletsjers. Anema onderzoekt grenzen: daar waar kleuren onderling meer verschillen dan overeenkomen, ontstaat een grens.
Cornelia Bruinewoud heeft een jarenlange fascinatie: dat raadselachtige fenomeen tijd, en de invloed daarvan op materie. Ze is geïntrigeerd door sporen van beweging en stilstand; door ontstaan of juist door verdwijnen. Haar oeuvre – schilderijen en installaties – staat voor een heel groot deel in het teken van het onderzoek naar deze thematiek.
Marie Hees is zowel ontwerper als producent van sieraden en andere kleine voorwerpen. Karakteristiek is haar gebruik van onverwachte, ‘niet-edele’ materialen, zoals rubber, porselein en staal. Dat geeft haar sieraden zowel iets alledaags, maar vooral ook iets heel verrassends, dankzij haar scherpe oog voor detail. Ook maakt ze keramiek, waarvoor ze onder meer experimenteert met Japanse technieken.
Wringen en draaien: het zijn de basisbewegingen van Sibyl Heijnen. Ze transformeert materialen die daar eigenlijk niet voor bedoeld zijn te transformeren door ze te draaien, buigen, wringen en vouwen. Denk aan textiel, kunstgras, rubber en bladgoud. Daarmee maakt ze expressieve sculpturen, installaties en ruimtelijke tekeningen.
Jan Willem Henssen heeft een jarenlange achtergrond in architectuur, interieurontwerp en productontwikkeling. Sinds een aantal jaren maakt hij met behulp van de computer geometrisch-abstracte ontwerpen. Het uitgangspunt is de getallenreeks van Fibonacci en het daaraan gerelateerde getal Phi. Op basis hiervan worden onder meer de kantelingen en de kleuren bepaald, en daarmee de compositie.
Jeroen van Herten citeert instemmend op zijn site Picasso: ‘Abstracte kunst bestaat niet. Je moet altijd ergens mee beginnen.’ Voor Van Herten gaat kunst, óók abstract werk, altijd uit van observatie. Soms lijken zijn eigen schilderijen welhaast landschappen. Herinneringen vormen daarbij een belangrijke inspiratiebron.
Beeldhouwer Ben Oldenhof begon ooit als keramist, maar legt zich ondertussen toe op sculpturen, reliëfs en assemblages. Regelmatig zoekt hij daarbij de grens op tussen twee- en driedimensionale kunst, door te werken met dunne, metalen vormen. Zijn werk kan monumentaal groot zijn, maar ook intiem klein.
De schilderijen en tekeningen van Erik Oldenhof hebben door het originele materiaal- en kleurgebruik een duidelijk eigen gezicht. Een opvallende manier waarop Oldenhof zich onderscheidt van zijn voorgangers, is dat hij geregeld niet voor monumentaal grote doeken kiest, maar juist voor kleinere oppervlakken.
Marijke van Oppen maakt ogenschijnlijk sobere kunstwerken, waarvoor ze werkt met boekomslagen en linnengoed. Wie goed kijkt, ziet de oppervlaktes echt tot leven komen: de oneffenheden, de prikkelende aanwezigheid van de menselijke hand, de aandacht voor details en verschillende materialen.
