Niét de verbanning uit ‘het paradijs’ verbeelden, maar het eigen gevoel over deze bijzondere plek of staat van zijn. Met dié gedachte was nieuw werk, enkele zelfs speciaal gemaakt voor Paradise Lost, en een selectie van bestaand werk van zeven kunstenaars samengebracht.
Deze groepstentoonstelling toonde het werk van de net afgestudeerde kunstenaars Mirka Farabegoli, Tina Hinderink en Surya de Wit, samen met schilderijen, tekeningen en objecten van vier reeds gevestigde namen Anya Janssen, Rinke Nijburg, Gerda Ten Thije en Lee Eun Young.
Inspirerende woorden
De Engelse dichter John Milton schreef in de 17e eeuw Paradise Lost. Dit epische gedicht over de grootse scheppingsmythe en het Oude Testament is een inspiratiebron geweest voor Farabegoli en Nijburg in de keuze van (nieuw) werk voor de tentoonstelling. Janssen put uit de betekenis die Marie-Francoise Christout geeft aan merveilleux (wonderlijk). “Het wonder- lijke is in essentie dynamisch en behelst groei, transformatie, versnelling en vertraging.” Janssen wil met haar schilderijen ruimte maken voor verwon- dering en verbeelding.
Mens en Natuur
Dagdromen door middel van foto’s en tekeningen, de werkwijze van Hinderink. Het is in feite kijken en niet zien. Scherp in je gedachten en niet gefocused op je omgeving. Hinderink creëert met haar schilderijen rust, stilte en ruimte voor je geest. En misschien ook wel een paradijs? De Wit wil in haar werk ook ruimte bieden voor een eigen invulling. Net als Janssen, de kijker uitnodigen een naïeve blik op de wereld te behouden. Één die open is en zorgeloos, soms terugkijkend naar vroeger toen alles beter was. (Eun) Young vertaalt in haar poëtische installaties tevens een zoektocht in het verleden. Een voortdurende terugkoppeling van herinneringen die vervagen en versmelten met andere waarnemingen of misschien met dromen. (Eun) Young gaat terug naar den beginne, toen was er de mens, liefde, vrede, natuur er waren dieren én een appelboom. “De appel heeft het paradijs opgegeten.”, stelt (Eun) Young. Gerda Ten Thije vindt het paradijs in de natuur, of beter gezegd de ongeschonden natuur. “Het paradijs is waar de menselijke beschaving en de natuur elkaar raken zonder te dwarsbomen. Het verloren land tussen de stad en natuur in”.
