In de herfst beginnen de meeste mensen stiekem toch al een beetje terug te kijken op de afgelopen maanden. Het voelt alsof die voorbijgevlogen zijn. Onze tentoonstelling Herfstsalonbiedt een selectie uit onze recente exposities, mocht u die vanwege corona of andere omstandigheden gemist hebben. Ook laten we werk zien van kunstenaars die veel met ons samenwerken. Dat belooft een fijne mix van nieuw en vertrouwd.
De galerie én haar bezoekers hebben daarom een keuze gemaakt uit de kunstenaars die ze voor het einde van het jaar nog eens terug willen zien. Onder hen zijn onder meer Sibyl Heijnen, Ronald de Ceuster, Jan Willem Henssen, en Marianne Lammersen.
Maar Herfstsalon vormt ook de brug naar het nieuwe jaar, door middel van een voorproefje op een tentoonstelling rond Karin Bos en Jochem op ten Noort. Ook maakt u kennis met de circulaire sieraden van Corrie Steenbergen en de kunst van Rob Hillebrand.
Opening
De feestelijke opening is zondag 31 oktober van 15.00 tot 17.00 uur. Een aantal kunstenaars zullen aanwezig zijn. U bent van harte uitgenodigd.
Omdat het geen gewone expositie betreft, maar een salon, zijn er gedurende de looptijd diverse activiteiten. Hou onze website in de gaten voor het programma. Eén ding verklappen we u al: er is voldoende gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan over wat u ziet. Herfstsalon is er natuurlijk ook voor bijzondere gesprekken over kunst.
De kunstenaars
Sibyl Heijnen, Marianne Lammersen, Cornelia Bruinewoud, Marianne Kraster, Corrie Steenbergen, Kees Bierman, Jan Willem Henssen, Ronald de Ceuster, Rob Hillebrand, Jochem op ten Noort, Herbert Nouwens.
Openingstijden
Op vrijdag, zaterdag, zondag en maandag is de galerie op afspraak te bezoeken. Bel 0314 38 18 08 of mail info@espaceenny.nl
Kees Bierman (1936)begon zijn kunstcarrière als graficus. Langzaam maakte hij een overstap naar het driedimensionale, en legde hij zich toe op collages en beelden. Daarnaast was hij jarenlang docent aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Eugène Terwindt schreef over hem: ‘Bierman wil: niet-functioneel maar andere materialen op andere plekken en vooral in een afwijkende context.’
Op het eerste gezicht tonen de kunstwerken Karin Bos (1966) een aangename wereld, die aan de kindertijd doet denken. Licht absurde dissonanten roepen echter vragen op die onbeantwoord blijven. In Bos’ werk staan jonge vrouwen centraal, die tegelijkertijd krachtig en kwetsbaar zijn, gevaarlijk en onschuldig, uitdagend en ontroerend.
Cornelia Bruinewoud heeft een jarenlange fascinatie: dat raadselachtige fenomeen tijd, en de invloed daarvan op materie. Ze is geïntrigeerd door sporen van beweging en stilstand; door ontstaan of juist door verdwijnen. Haar oeuvre – schilderijen en installaties – staat voor een heel groot deel in het teken van het onderzoek naar deze thematiek.
Wringen en draaien: het zijn de basisbewegingen van Sibyl Heijnen (1961). Ze transformeert materialen die daar eigenlijk niet voor bedoeld zijn te transformeren door ze te draaien, buigen, wringen en vouwen. Denk aan textiel, kunstgras, rubber en bladgoud. Daarmee maakt ze expressieve sculpturen, installaties en ruimtelijke tekeningen.
De installaties en assemblages van Ronald de Ceuster staan niet op zichzelf. De ruimte kan net zo van belang zijn als het kunstwerk en het restmateriaal net zo belangrijk als het werk zelf: alles doet er toe. Het gaat hem niet zozeer om het maken van een afgerond beeld, maar om het oproepen van de beleving van het maakproces.
Jan Willem Henssen heeft een jarenlange achtergrond in architectuur, interieurontwerp en productontwikkeling. Sinds een aantal jaren maakt hij met behulp van de computer geometrisch-abstracte ontwerpen. Het uitgangspunt is de getallenreeks van Fibonacci en het daaraan gerelateerde getal Phi. Op basis hiervan worden onder meer de kantelingen en de kleuren bepaald, en daarmee de compositie.
Rob Hillebrand (1955) schildert om de wereld min of meer te kunnen bevatten. Onderwerpen, vormen en kleuren komen vaak onder invloed van toeval tot stand. Hij laat zich leiden door zijn fantasie en droombeelden, en een lichte cultuurpessimistische kijk. In zijn landschappen, stillevens en symbolische voorstellingen probeert hij een gevoel van (existentiële) verlatenheid op te roepen.
Marianne Kraster (1953) laat haar materiaalkeuze volgen uit het onderwerp, of ze nu een schilderij maakt, of een tekening, collage of grafisch kunstwerk. Thematisch laat ze zich inspireren door de concrete, zichtbare werkelijkheid; specifiek de natuur. Die inspiratie zet ze vervolgens om in abstracte kunstwerken, met zowel strakke, wetmatige als organische vormen.
Marianne Lammersen (1984)laat zich inspireren door de veranderlijkheid van de omgeving Haar oeuvre bestaat uit sculpturen, installaties en collages. Die tonen vaak architecturale vormen, die vervreemdend lijken, maar misschien vertrouwder zijn dan je denkt. Lammersen studeerde sculptuur aan de AKI en aan de glasafdeling van de Gerrit Rietveld Academie.
Herbert Nouwens (1954) is een beeldhouwer die sinds 1985 vrijwel uitsluitend met staal werkt. Dat materiaal geeft hem de mogelijkheid om grote contrasten neer te zetten: constructies die massief ogen, maar ook transparant zijn en bovendien weinig blijken te wegen. Nouwens studeerde aan de Stadsacademie en de Jan van Eijk Akademie.
Een belangrijke inspiratiebron voor Jochem op ten Noort (1976) zijn patronen, vanwege hun regelmaat, orde en balans. Hij gaat dan ook constant op zoek naar nieuwe patronen, of die nu eenvoudig of complex zijn, groot of klein, ‘echt’ abstract of al aanwezig in de natuur. Deze zoektocht in een uitgebreide serie schilderijen, op basis van onder meer ruiten en ovalen.
Corrie Steenbergen laat zich al enige tijd inspireren door het verpakkingsnet van allerhande producten, mede dankzij de ragfijne, functionele structuur. Ook die netten komen in allerlei soorten, maten en varianten. Dit materiaal gebruikt ze als basis voor haar circulaire sieraden, als manier van upcyclen: het opnieuw waarde geven aan wat anderen als afval zien.
