Toon Laurense (1958) is een schilder die het geheim van de verf eer aandoet. Ieder schilderij dat hij maakt biedt opnieuw inzicht in waartoe de verbeelding met verf in staat is. Hij doet dat in directe wisselwerking met de materie: de mens en de verf.
In het verleden maakte hij schilderijen die als constructie waren berekend. Inmiddels heeft hij die methode verlaten door te vertrouwen op zijn natuurlijke staat: zijn lichaam, geest en intuïtie in verhouding tot het doek. Het is als een taal zonder hulpwerkwoorden, muziek zonder sleutel en maat. Het komt op uit het niets. Ieder schilderij doet zich gelden als het bewijs van een innerlijke beleving die niet kan worden uitgelegd. Het is een proces van gestaag en geconcentreerd werken. Het bestaat uit meerdere lagen, een veelheid van kleuren en tal van technieken. Het zijn schilderijen van een alomvattende zintuiglijkheid.
De magnifiek gecomponeerde en expressief geschilderde werken stimuleren de kijker om uit eigen beweging naar de natuur te gaan of terug te keren. Letterlijk door actief en bewust naar landschappen te kijken; figuurlijk door opgeslagen herinneringen her te beleven. Alhoewel de doeken enkel imaginaire beelden oproepen, hebben ze het vermogen om kijkers overdrachtelijk te laten reizen in hun hoofd. Er is niets mooiers dan dat!
