In deze tentoonstelling zijn werken te zien van:
Agota Veres, George Meertens, Monika Dahlberg, Mark Kramer, Mariës Hendriks, Ronald de Ceuster, Thijs Linssen en Toon Laurense
Grenzen zijn maar grenzen, getrokken ooit, dwars door culturen heen. Ze verschuiven snel of langzaam, vrijwillig of gedwongen, mensen schuiven mee, of niet. Dat geldt voor alle culturen. Hoe je naar dingen kijkt wordt mede bepaald door je achtergrond en omgeving. Bij heftige veranderingen, verander je mee. Soms moet je helemaal opnieuw beginnen. Je bent in NIEMANDSLAND. Het palet krijgt andere kleuren en de herinnering schildert mee. Dat is het verhaal van de expositie. Naast schilderijen krijgt het begrip NIEMANDSLAND ook vorm en kleur in fotografie, houtgravures, tekeningen en installaties.
De officiële opening werd verricht op zondag 3 mei om 15.00 uur door Adriaan de Regt, directeur Van het Stedelijk Museum te Zwolle.
Download hier de tekst van Adriaan de Regt tijdens de opening
Agota Veres – schilderijen
Agota Veres, (1972, Beregasz) is een kunstenaar uit Transkarpatie, het Hongaarse deel van de Ukraine. Voor haar is Nederland in zekere zin een niemandsland. In Ukraine heeft ze een positie als kunstenaar, in Nederland is alles onbekend en moet ze haar weg vinden. Haar gids in dit is George Meertens. Veres laat met weinig kleurgebruik krachtig en doordringend werk zien.
George Meertens – schilderijen en werk op papier
George Meertens, (1957) werkt nooit met symboliek of voorstelling. Het schilderij zelf is het symbool. Binnen het werk in wording neemt Meertens alle vrijheid. Er bestaan geen grenzen. De tentoongestelde werken zijn in de afgelopen drie jaar ontstaan. Het zijn gelaagde beelden die hun zeggingskracht ontlenen aan de kleur, de beweging en de schilders-instrumenten waarmee de verf is opgebracht of juist weggehaald.
Mariës Hendriks – houtsnedes
In de houtgravures van Mariës Hendriks doemt een eigen wereld op waarin zwart en wit op een spannende wijze elkaar becommentariëren. Met als hoofdbron het licht, blijken binnen en buiten met elkaar te versmelten waardoor een eigenzinnige verbinding plaats vindt tussen blik en projectie. Er wordt hier zicht geboden op een wereld die nog bezig is zich te herschikken tot een vertrouwd landschap. De titel van deze hele reeks ”PRIVATE” lijkt te suggereren dat er hier eerder sprake is van interne verkenningen dan louter externe observaties. De prenten maken deel uit van een breed onderzoek waarin, via pentekeningen, gravures en schilderijen een werkelijkheid in ontwikkeling zichtbaar wordt. Vanuit de wisselwerking tussen licht, ruimte en tonaliteit blijkt alles in beweging te zijn waardoor het moment van stilstand zo permanent lijkt te worden uitgesteld.
Mark Kramer – objecten: Untitled Space – Nebulae
Het werk van Mark Kramer (1973) ontstaat vanuit een langlopend onderzoek naar “leegte”. Het accentueren van lege ruimtes binnen een bestaande architectonische context. Maar vooral ook zijn immateriële innerlijke behoefte aan leegte, waar de mens is teruggebracht tot zijn meest kwetsbare status. Een contemplatieve leegte. Sinds 2001 werkt hij aan een oeuvre van installaties en objecten. Untitled Space: Kramer heeft zich bezig gehouden met de evoluatie van een doosje modelbouwfiguren. De figuren werden zo gemanipuleerd dat er nieuwe vormen en figuren konden ontstaan. Een imaginaire wereld waarin leegte, lichtheid en de schoonheid van menselijke fragiliteit worden verbeeld. Nebulae: ‘Monochrome werken waarbij d.m.v. perforaties, stippen, puntstructuren, stippellijnen en/of stippelvlakken, nieuwe ‘leegtes’ worden gecreëerd in het platte vlak.’ Wandobjecten waarbij met boorperforaties nieuwe puntstructuren en vormen zijn gecreëerd. Door de perforaties in het witte paneel ontstaat er een spel tussen licht en donker.
Monika Dalhberg – fotografie
Monika Dahlberg is geboren in 1975 in Kenia. In 1978 kwam ze naar Nederland. Ze studeerde af aan Minerva Groningen in 2001. Haar fotografisch werk kenmerkt zich door heldere sprankelende kleuren, door tegengestelde texturen, licht, en lichaam. Haar werk bestaat uit fragmenten, waarmee ze verhalen wilt vertellen zonder anekdotisch te willen zijn. Haar werk ademt de sfeer van Afrika, fragmentarisch met onverwachte lichtval op details, die de toeschouwer nieuwsgierig maken naar wat hij nu eigenlijk denkt te zien. Waarbij de toeschouwer ook niet kan ontsnappen aan zichzelf.
Ronald de Ceuster – installaties
Ronald de Ceuster (1960) herhaalt wat reeds bestaat en geeft het betekenis door het te benadrukken. Dit levert bij Espace Enny, onder meer, wandinstallaties op waarbij het lijnenspel – uitgedrukt in purfoam – nieuwe beelden van bestaande plekken of situaties oplevert. Verrassend is het te ontdekken dat een aantal kronkelige lijnen die min of meer verbonden zijn zoveel nieuwe beelden en associaties oplevert. Zijn hier de lijnen van een omheining weergegeven, een tekening in zand, of is dit een deel van een prieel dat bescherming biedt? In de tussenruimte is een klein site-specific werk te zien.
Thijs Linssen (1987) – digitale beelden – Blue Wonders
Blue wonders is een fotoserie van miniatuur landschappen. In deze landschappen worden grote blauwe objecten geplaatst. Deze refereren naar de film-industrie. Hierin worden de blauwe schermen gebruikt om later digitaal een andere wereld in te plaatsen. Ze vormen de poort naar de digitale wereld. De context verandert. In plaats van middel zijn ze zelf het doel. Ze krijgen een karakter en refereren ook naar landscape art. Voor Thijs Linssen, opgegroeid met series zoals “Thunderbirds” is de beeldtaal van miniaturen geen vreemde. Naast film en digitale techniek is een ander belangrijk thema in zijn werk het collectieve geheugen en, daarmee samenhangend, de hyperrealiteit. Hoe we met z’n allen een collectieve databank bezitten van eindeloos veel beelden en herinneringen. Deze drie zaken: digitale beelden, film en het collectief geheugen vormen een basis voor zijn werk.
Toon Laurense – schilderijen
Toon Laurense is een schilder die het geheim van de verf eer aandoet. Ieder schilderij dat hij maakt biedt opnieuw inzicht in waartoe de verbeelding met verf in staat is. Zijn schilderijen komen tot stand. Ze worden niet bedacht. Er is hooguit een voorlopig voornemen dat bij de eerste streek op het doek al verandert. Verf is meer dan louter verf. Afwisseling en variatie in kleur en techniek dragen positief bij aan frisheid en levendigheid. De egale, gelijkmatig geschilderde lucht functioneert als een essentieel pauzeteken in een drukke partituur. De magnifiek gecomponeerde en expressief geschilderde werken dwingen de kijker bijna om naar de ‘natuur’ zelf terug te keren. Letterlijk door actief en bewust naar landschappen om zich heen te kijken; figuurlijk door opgeslagen herinneringen her te beleven.
